Gołębie i ludzie

„Długo myślałem o tych samotnych, opuszczonych miejscach, gdziem przez kilka dni sypiał bez dachu, z przydrożnym kamieniem pod głową. I pamiętam, jak gorąco błagałem nieba, aby nadal nie pozbawiały nigdy już dachu biednej mej głowy, o, pamiętam, jakem spływał po połyskujących bezbrzeżnych przestrzeniach morza. Daleko, daleko… w świat sennych marzeń” - David Copperfield, Karol Dickens (Rozdział XIII) 

Na chodniku przed jednym z apartamentowców przy Southwark Bridge Road w Londynie zainstalowano kolce. Cel - miały odstraszać nocujących tam bezdomnych. Metalowe kołki pojawiły się też w innych miejscach, między innymi przed supermarketem Tesco przy Regent Street.

Źródło: Twitter

Zdjęcie kolców z Southwark zamieścił w Internecie mieszkaniec Londynu Andrew Horton. Wywołało publiczną debatę, która ze stolicy przelała się na całą Wielką Brytanię. Wielu Brytyjczyków zwróciło uwagę, że jest to rozwiązanie podobne do tego, jakie wykorzystuje się przy odstraszaniu gołębi, które lubią zadomawiać się na parapetach czy gzymsach. „Z tym, że gołębie mają przynajmniej skrzydła” - komentowała mieszkanka Londynu W.J. Do rady Southwark trafiła petycja od ponad stu tysięcy londyńczyków, którzy zażądali usunięcia kolców. Sam burmistrz miasta Boris Johnson nazwał pomysł "ohydnym i głupim". Wczoraj kolce usunięto. Nie brakuje jednak obrońców rozwiązania, w tym mieszkańców wspomnianego apartamentowca, którzy twierdzą, że pijani i naćpani bezdomni byli dla nich utrapieniem.

Bardziej wnikliwi komentatorzy zwracają uwagę, że kolce nie są niczym nowym i pojawiają się także w innych miastach już od dłuższego czasu. Co więcej - istnieją również inne rozwiązania mające chronić infrastrukturę miejską przed niepożądanymi użytkownikami i oddzielać przestrzeń publiczną od prywatnej. Zaliczają się do nich między innymi ławki „na czas”, które po dłuższym użytkowaniu wypuszczają kolce i uniemożliwiają wygodne siedzenie, czy tak zwane „świńskie uszy” montowane  na twardych betonowych powierzchniach, które mają chronić przed deskorolkarzami. Czytam, że ma to nawet swoją nazwę: "architektura obronna". Jej fotografowaniem zajmuje się np. brytyjski artysta Nils Norman. (Przykłady takiej architektury można znaleźć TUTAJ).

Robert Burns - „Do myszy (z okazji zniszczenia jej nory przy orce w listopadzie 1785)”, przekł. Stanisław Barańczak, fragment:  

„Przykro, iż na tej człowieczej przewadze
Cierpią Natury jednoczące władze,
Iż, kiedy pługiem o norkę zawadzę,
Nie zauważysz,
Żem też śmiertelny i twój w każdej pladze
Ziemski towarzysz!”

Dziwny jest ten świat.