Krótka rzecz o urodzie, pięknie i wdzięku

Ostatnio ktoś powiedział mi: ona jest piękna. Myślę sobie: ona nie jest piękna, ona jest ładna.

Później: Być ładnym to nie to samo, co być pięknym. Nawet pomijając samą wagę obu słów - pierwszego bardziej potocznego, drugiego bardziej dystyngowanego.

Bycie ładnym jest masowe, podczas gdy bycie pięknym - indywidualne, trudne do podrobienia. Być ładnym to dostosować się do proporcji, do kanonu czasów. Być pięknym to przełamać te proporcje, przełamać kanon, w sposób wyjątkowy i właśnie - indywidualny.

Piękno jest indywidualne, nie do podrobienia, przez to zachwyca i wyzwala pożądanie. Zwykła uroda również wyzwala pożądanie lecz rzadziej zachwyca.

(i zdecydowanie trudniej ją opisać, bo nie jest charakterystyczna) 

A w ogóle, grunt to mieć wdzięk. Czytam "Oswajanie świata" Nicolasa Bouviera i wśród wielu świetnych myśli uderza mnie jedno zdanie zaczerpnięte z La Fontaine'a: "Wdzięk piękniejszy jeszcze niż uroda". Bardzo trafne.

a tutaj piękno w całej okazałości :-)